"Viðkvæmar tekjur sem geta horfið á augabragði,,

Þessi orð féllu hjá Fjármálaráðherranum um daginn þegar rætt var um af hverju fjármagnstekjufólk væri haft í bómullarkörfu hjá þeim stjórnvöldum sem stjórnað hafa Íslensku viðskiptalífi undanfarin ár.  Þessir bómullarhnoðrar sem ríkisstjórnin heldur svo mikið uppá eru sagðir vera um 2200 hausar.  Þeir sleppa við að borga nefskattinn sem settur var á okkur almúgann við stofnun Ríkisútvarpsins ohf.  Og rökin eru þau að við verðum að vera góð við þessi grey því bómullarhnoðrar eru mjög viðkvæmur stofn sem er í útrýmingarhættu.  Svo sleppa þeir líka við að borga gjald í Framkvæmdasjóð aldraðra.  Hver ætli rökin séu fyrir því.  Verður þetta fólk ekki gamalt.  En eigum við ekki að sleppa hnoðrunum okkar við kirkjugarðsgjaldið líka.  Mér dettur í hug greinin sem var í Mogganum þriðjudaginn 30. jan. 2007. Frábær grein eftir Kristján G. Arngrímsson sem fjallaði um það tvennt sem óumflýanlegt er í þessum heimi þ.e. skattinn og dauðann.  Með þann lit í bakgrunninum á þessari mynd, er það ljóst að Fjármálaráðherrann er búinn að gefa þessum ofvernduðu dúskum okkar, lausn frá sínum kvöðum.  Er þá ekki eins líklegt að Maðurinn með ljáinn geri slíkt hið sama?  Þá er bara sjálfsagt að kirkjugarðsgjaldið falli niður líka ef það væri til þess að létta þessum viðkvæma stofni lífsbaráttuna.  Ég vinn venjulega dagvinnu og hef mín laun fyrir það en hef ekki orðið var við kaupmáttaraukningu þá er stjórn þessa lands hefur vitnað í.  Ef það kemur eitthvað meira í budduna þá fer það jafnharðan í bankana í formi verðbóta.  Ef mér dettur í hug að vinna aukavinnu til að drýgja tekjurnar þá verð ég að borga a.m.k. 37% af þeim í skatt.  Þarf ekki Fjármálaráðherrann að átta sig á því að þarna er útdauður stofn skattgreiðenda?  Horfnar tekjur.  Hvenær ætlar stjórn landsins að átta sig á því að þarna er tekjumöguleiki. Ef ég þyrfti bara að borga 10% skatt af tekjunum mínum, mundi ég vinna aukavinnu öðru hvoru.  Og segja frá því.  Eflaust vinna margir aukavinnu.  En ég er ekki viss um að ráðherrann títtnefndi fái nokkuð um það að vita,  vegna þess hve okrið er svívirðilegt í öllum samskiptum sameiginlega sjóðsins okkar og hinnar vinnandi handar að ekki er hægt að kalla annað en nauðgun. Fjármálastjórnin í þessu landi er öll á kostnað launafólksins, en til tekna þeim sem eyða öllum stundum í að hlaupa á eftir krónum og aurum og láta barnauppeldi og mannasiðakennslu niðja sinna mæta afgangi.  

Stjórn Ríkissjóðs Íslands hefur tekist í gegnum tíðina að fá allan almúgann upp á móti sér með ósanngirni og skepnuskap í öllum samskiptum.  Það er engu líkara en þetta sé gömul hefð frá tímum kotbændanna sem sýslumennirnir okruðu á og lítillækkuðu með yfirgangi sínum og valdníðslu. Í staðinn fyrir að landsmenn eiga að bera hag sjóðsins okkar sameginlega fyrir brjósti er viðhorfið “ helvítis kerfið,,  Ef sanngirni væri beitt í skattheimtu og allir landsmenn sætu við sama borð væri viðhorfið annað og skattsvik almúgans ekki þjóðaríþrótt þar sem verðlaunin eru 37% af innkomunni.