Píramítinn sem er að hrynja

Ef við hugsum okkur hagkerfið eins og píramíta þá væri verkafólkið í neðstu röðinni, svo kæmu atvinnurekendur, og koll af kolli upp á topp. Allir hafa það hlutverk að moka peningum upp á næstu hæð fyrir ofan og til að dæmið gangi upp verða þeir sem fyrir ofan eru að skila peningunum niður aftur, annars hljóta hæðirnar fyrir neðan að smá tæmast og hætta þess vegna að geta borið uppi efri hæðirnar sem alltaf eru að þyngjast. Sama gerist ef efri hæðirnar fara fram á meira en þeir í rauninni þurfa, þá gengur á birgðir neðri hæðanna og efri hæðirnar þyngjast óeðlilega. Dæmið gengur ekki upp þegar toppurinn á píramítanum fyllist, ekki frekar en keðjubréf gengur ekki endalaust, það einfaldlega getur það ekki. Sama er að gerast í heiminum og sérstaklega á litla Íslandi. Það er búið að moka svo miklu upp á topp, sem síðan er farið með burtu úr landinu og dreift í aðra píramíta sem engu skila til baka í okkar, að okkar hlýtur að tæmast smá saman. Og sérstaklega er ástandið orðið varhugavert þegar neðri kubbarnir í mannvirkinu eru farnir að fara upp á næstu hæð fyrir ofan og jafnvel skilja eftir skörð fyrir neðan sig. Þá getur byggingin ekki staðið lengi. Eins ef efstu kubbarnir eru sagðir vera fullir en eru í raun bara með slatta í og geta þess vegna engu skilað niður til baka.

Það er skemmtileg samlíkingin sem góður frændi minn og vinur, Grímur Jónsson, notar oft um hlutabréfin og eignirnar sem ganga kaupum og sölum. Hann kallar þennan magnaða leik,, heimskur, heimskari. Hann gengur út á að kaupa sér hlutabréf eð eign á einhverja umsamda upphæð og svo gengur leikurinn út á að finna einhvern heimskari til að kaupa það aftur á hærra verði en þú keyptir það á. Allir græða nema sá heimskasti. Og þá verðum við að vona að hann sé ekki mjög neðarlega í píramítanum svo hann taki ekki marga með sér í fallinu.                 

Athugasemdir

[Eiríkur Harðarson, 2.10.2008 kl. 23:30]

Þarna ertu nú FULL svartur, segi ég.